Cocca Nicodemo.
Fons : Johannes III, 3-8Centum librae myrrhæ aloesque. Ut ungatur.
Meministine quid tibi dixerit cum noctu venisses ut cum eo loquereris?
Tibi dixit : « Carne mori debes ut Spiritu renascaris.
Sed ut hoc fiat, primum Spiritu nasci debes. »
Vel aliter dictu : carne tua adhuc viva, a Spiritu tangi debes.
Nicodeme, hodie dies mortis tuæ est, et in cerebrum tuum cocca pluunt. Tamquam Sinai tamarices, neura tua sortem suam nocti, deinde soli orienti aptaverunt. Et tamquam tamarices, eorum lignum ante auroræ pulchritudinem caloremque fremuit, et propter eum fremorem, cocca experrecta sunt.
Ab arboris principio aderant, nam ei sunt necessaria. Tunc cogitationes mellitæ almæque in mente tua tendi inceperunt. Per ramos lapsæ sunt, per genas fluxerunt, deinde in terram ceciderunt unde pueri eas collegerunt.
Hoc scio : alte credidisti illum hominem veritatem esse. Id est nihil falsi esse in eo sensisti.
Centum libræ myrrhæ aloesque. Ut ungatur.
Credisne Sinai tamarices posse una mannam sudare quæ ultimam auroram tuam alet?
Mortuus erat. Myrrha aloeque digitos tuos urebant. Manus tuæ ejus corpus vulneratum percucurrerunt. Lacrimæ tuæ mixtæ sunt unguentis quibus eum ungebas.
Sed mox spiritu renascetur.
Tunc tamarices crescent nec myrrha neque aloe jam proderunt.
Nicodeme, hæc ultima aurora crepusculum tuum est. Mox sepulchrum tuum implebitur. Itaque gusta de hoc succo qui e mente tua effluit. Nam donum Dei est.
Scripta via Johannes.